جمعه 10 فروردين 1403

 
 
 
 
 
 مظهر تمام و كمال عبوديت

تاريخ  :  1393/03/10
موضوع : پيام مذهبي
 زيب و زين عالم امكان علي بن الحسين نور يزدان سيد سجاد، زين العابدين مشرق صبح ازل، مفتون حُسن لم يزل دردمند شام محنت، مبتلاي شامتين(1) شيخ كليني (ره) در كتاب شريف كافي از امام صادق عليه السلام روايت مي كند كه: «علي بن الحسين عليهماالسلام وقتي به نماز مي ايستاد رنگ حضرتش دگرگون مي شد و وقتي سجده مي كرد تا عرق از بدنش خارج نمي شد سر بر نمي داشت!» (2) و باز از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه پدرم (يعني حضرت باقر عليه السلام) مي فرمود: «وقتي علي بن الحسين به نماز مي ايستاد، گويي شاخه درخت بود، كه جز آنچه باد از او به حركت در آورد چيزي از او تكان نخورد!»(3) يعني در مقابل خداوند با كمال خشوع و تواضع مي ايستاد و همانند عبيد كه در مقابل موالي بي حركت مي ايستند و بدون اذن او هيچ كاري انجام نمي دهند آن حضرت نيز بي حركت بود. و صدوق(ره) نيز در كتاب علل از ابان تغلب نقل مي كند كه وي به امام صادق عليه السلام گفت: من علي بن الحسين را ديدم كه وقتي به نماز مي ايستاد رنگ او دگرگون مي شد. امام صادق عليه السلام به او فرمود: «به خدا قسم علي بن الحسين به خوبي مي دانست كه مقابل چه كسي ايستاده است!» (4) حضرت سجاد عليه السلام داراي پانصد درخت خرما بود در نزد هر درخت دو ركعت نماز مي خواند و در موقع نماز رنگش تغيير مي كرد و ايستادنش در نماز مانند ايستادن بنده ذليل بود كه در مقابل پادشاهي بلند مرتبه ايستاده باشد و اعضاي بدنش از خوف و خشيت الهي مي لرزيد و به گونه اي نماز مي خواند كه گويي اين نماز آخرين نماز اوست و بعد از اين نماز ديگري نخواهد خواند ابوحمزه ثمالي رضي الله عنه نقل مي كند و مي گويد: حضرت علي بن الحسين عليهما السلام را ديدم كه نماز مي خواند. عباي آن حضرت از دوشش افتاد، آن را راست و منظم نفرمود تا آن كه نماز تمام شد. از ايشان از علت اين امر جويا شدم، فرمود: «واي بر تو آيا مي داني در خدمت چه كسي بودم؟!» (5) و باز روايت شده كه وقتي زمان وضو فرا مي رسيد رنگش زرد مي شد، به ايشان گفته مي شد كه اين چه حالي است كه شما را عارض مي شود، مي فرمود: «شما نمي دانيد كه من مقابل چه كسي ايستاده ام!» (6) حديث ديگري كه نسبتاً طولاني است ولي خالي از لطف نيست حديثي است كه مرحوم شيخ مفيد اعلي الله مقامه از امام صادق عليه السلام روايت نموده كه حضرت فرموده: عبادة «به خدا قسم كه علي بن أبي طالب عليهماالسلام تا هنگام مرگ به هيچ حرامي دست نيازيد و هيچ گاه بين دو امر قرار نگرفت مگر اينكه سخت ترين آن دو را از جهت بدني انتخاب نمود در حالي كه در هر دو امر رضايت خداوند بود و هيچ مصيبتي بر رسول خدا وارد نمي شد، مگر اينكه رسول خدا، اميرالمومنين را در جريان قرار مي داد، چرا كه به او اطمينان داشت و هيچ كس از اين امت غير از علي توانايي عمل كردن مانند رسول خدا را نداشت و حضرتش اگر عمل خيري انجام مي داد با حالت خوف و رجاء انجام مي داد و با مال خود و يا دست رنج خود كه با عرق پيشاني به دست آورده بود هزار بنده را در راه خدا آزاد نمود و لباسش فقط از كرباس بود و هنگامي كه آستينش بلند بود آن را مي بريد [و به نزد خياط نمي رفت] و از بين فرزندان او هيچ كس از جهت لباس و فقاهت به او شبيه تر از علي بن الحسين نبود. هنگامي كه ابوجعفر امام باقر فرزند علي بن الحسين - عليهم السلام - بر پدر وارد شده بود و ديده بود كه پدرش به گونه اي عبادت مي كند كه هيچ كس نمي تواند آن گونه عبادت كند و ديده بود كه رنگ حضرت از شب زنده داري زرد شده و چشمانش از شدت گريه از بين رفته و پيشاني و بيني مباركش در اثر سجده مجروح شده و ساق پا و قدم هاي حضرت از ايستادن در نماز ورم نموده، امام باقر عليه السلام در چنين حالي فرموده بودند كه من نتوانستم خودم را از گريه نگه دارم وقتي كه او در چنين حالي ديدم، پس به حال او گريستم و او مشغول فكر كردن بود بعد از گذشتن اندكي زمان از وارد شدن من به من رو نمود و فرمود اي پسرم: مقداري از آن نوشته ها را كه در آن كيفيت عبادت علي بن ابي طالب هست را به من بده! به او آن نوشته ها را دادم! حضرت سجاد عليه السلام مقداري مطالعه نمود، سپس آن ها را رها كرد وفرمود: چه كسي مي تواند مانند علي بن ابي طالب خدا را عبادت كند؟!»(7) و باز شيخ مفيد (ره) نقل نموده از امام باقر عليه السلام كه: «علي بن الحسين در يك شبانه روز هزار ركعت نماز بجا مي آورد و باد او را مانند خوشه گندم مي جنباند!» حضرت سجاد عليه السلام، با آن شدت مواظبت و كمال عبادت آن حالش بود كه از صحيفه علي بن ابي طالب عليه السلام چيز كمي خواند و اظهار عجز كرد! البته همه عاجزاند از عبادت مولي الموالي و همه رعيت عاجزاند از عبادت معصومين ولي نبايد انسان كه از مقام عالي باز ماند، يكسره رها كند [يعني حضرت در اثر لاغري و رنجوري و هم چنين خشوع و بي حركتي چنان به نماز مي ايستاد كه اگر بادي مي وزيد: باد او را مثل شاخه گندم به حركت در مي آورد] و حضرت سجاد عليه السلام داراي پانصد درخت خرما بود در نزد هر درخت دو ركعت نماز مي خواند و در موقع نماز رنگش تغيير مي كرد و ايستادنش در نماز مانند ايستادن بنده ذليل بود كه در مقابل پادشاهي بلند مرتبه ايستاده باشد و اعضاي بدنش از خوف و خشيت الهي مي لرزيد و به گونه اي نماز مي خواند كه گويي اين نماز آخرين نماز اوست و بعد از اين نماز ديگري نخواهد خواند. (8) و باز در حالات حضرت وارد شده كه به گونه اي قرآن مي خواند كه كساني كه در حال عبور بودند - مثل سقّاها - آنجا توقف مي كردند و بعضي از استماع قرآن حضرت غَش مي كردند! (9) در پايان چه نيكو است كه كلام را مزيّن كنيم به كلام حضرت امام رحمة الله عليه در رابطه با اين روايات: «عزيزم قدري تفكر كن در اين احاديث شريفه، ببين حضرت باقر عليه السلام، امام معصوم، از شدت عبادت پدربزرگوارش و حالت عبادتش گريه كرد. و حضرت سجاد عليه السلام، با آن شدت مواظبت و كمال عبادت آن حالش بود كه از صحيفه علي بن ابي طالب عليه السلام چيز كمي خواند و اظهار عجز كرد! البته همه عاجزاند از عبادت مولي الموالي و همه رعيت عاجزاند از عبادت معصومين ولي نبايد انسان كه از مقام عالي باز ماند، يكسره رها كند. بايد دانست كه اين عبادت، نعوذبالله، عبث نبوده، بلكه راه خطرناك و طريق باريك است. و عقبات موت و قيامت مشكل است كه اين طور اهل معارف حقيقيه عجز و الحاح مي كردند. اين سست انگاري ما از ضعف ايمان و سستي عقيده است و از جهل و ناداني است!» (10) خداوند توفيق پيروي از اهل بيت عليهم السلام را به همه ما عنايت بفرمايد. پي نوشت: 1- ديوان مفتقر، ص 322 . 2- فروع كافي، ج3، ص 300، ح5 . 3- همان، ح 4 . 4- علل الشرائع، ص 88 و وسائل الشيعة، ج 4، ص 685 ، كتاب العلوة، باب 2، ح 3 . 5- وسائل الشيعة، ج 4، ص 688 ، ابواب افعال العلوة، باب 3، ح 6 . 6- مستدرك الوسائل ، كتاب الصلوة، ابواب افعال الصلوة، باب 2، ح 35 . 7- ارشاد مفيد ص 255 و 256، باب ذكر طرف من اخبار علي بن الحسين (عليه السلام). 8- همان، ص 256، بحارالانوار، ج 46، ص 80، تاريخ سيدالساجدين، باب 5، حديث 75. 9- اصول كافي، ج 2، ص 615 . 10- چهل حديث امام خميني (ره) ، ص 443 .


0/5 امتياز (0)
 
 
   
 
نظرات

Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο
Ο