اميد بخش ترين آيه قرآن براي گناهكاران

شنبه 01 ارديبهشت 1403

تاريخ : 1393/09/16

گناهكاران,بخشش گناهكاران

خداوند متعال در يكي از آيات سوره مباركه «زمر»، يكي از اميدبخش ترين آيه هاي قرآن مجيد را بر رسول اكرم(ص) نازل كرده است.
آيت الله مكارم شيرازي در پاسخ به سوالي با مضمون اميد بخش ترين آيه قرآن نسبت به همه گناه كاران، با بياني شيوا به تفسير اين آيه پرداخت است كه در ادامه پاسخ جامع ايشان را مي خوانيد.

خداي متعال در آيه 53 سوره «زمر» با لحني آكنده از نهايت لطف و محبت، آغوش رحمتش را به روي همگان باز كرده و فرمان عفو همه گنهكاران را صادر نموده، مي فرمايد: «به آنها بگو اي بندگان من كه بر خودتان اسراف و ستم كرده ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مي بخشد كه او بخشنده و مهربان است» (قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلي أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيم).

دقت در تعبيرات اين آيه، نشان مي دهد كه از اميدبخش ترين، آيات قرآن مجيد نسبت به همه گنهكاران است، شمول و گستردگي آن، به حدي است كه طبق روايتي، اميرمؤمنان علي(عليه السلام) فرمود: «در تمام قرآن آيه اي وسيع تر از اين آيه نيست» (ما فِي القُرْآنِ آيَةٌ أَوْسَعُ مِنْ يا عِبادِيَ الَّذِيْنَ أَسْرَفُوا...). دليل آن نيز روشن است زيرا:

تعبير به «يا عِبادِيَ» (اي بندگان من!) آغازگر لطفي است از ناحيه پروردگار.
تعبير به «اسراف» به جاي «ظلم و گناه و جنايت» نيز لطف ديگري است.
تعبير به «عَلي أَنْفُسِهِم» كه نشان مي دهد گناهان آدمي همه به خود او باز مي گردد، نشانه ديگري از محبت پروردگار است، همان گونه كه يك پدر دلسوز، به فرزند خويش مي گويد: اين همه بر خود ستم مكن!

تعبير به «لاتَقْنَطُوا» (مأيوس نشويد) با توجه به اين كه: «قنوط» در اصل به معني مأيوس شدن از خير است، به تنهائي دليل بر اين است كه گنهكاران نبايد از «لطف الهي» نوميد گردند.
تعبير «مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ» بعد از جمله «لاتَقْنَطُوا» تأكيد بيشتري بر اين خير و محبت مي باشد.
هنگامي كه به جمله «إِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ» مي رسيم كه با حرف تأكيد آغاز شده و كلمه «الذنوب» (جمع با الف و لام) همه گناهان را بدون استثنا در بر مي گيرد، سخن اوج مي گيرد و درياي رحمت مواج مي شود.

هنگامي كه «جَمِيْعاً» به عنوان تأكيد ديگري بر آن افزوده مي شود اميدواري به آخرين مرحله مي رسد.
توصيف خداوند به «غفور» و «رحيم» كه دو وصف از اوصاف اميدبخش پروردگار است، در پايان آيه، جائي براي كمترين يأس و نوميدي باقي نمي گذارد. آري، به همين دليل، آيه فوق گسترده ترين آيات قرآن است، كه شمول آن هر گونه گناه را در بر مي گيرد، و نيز به همين دليل، از اميدبخش ترين آيات قرآن مجيد محسوب مي شود. و به راستي، از كسي كه درياي لطفش بيكران و شعاع فيضش نامحدود است جز اين انتظاري نمي توان داشت. از كسي كه «رحمتش بر غضبش پيشي گرفته» و بندگان را براي رحمت آفريده ، نه براي خشم و عذاب، غير از اين چشم داشتي نيست. چه خداوند رحيم و مهرباني! و چه پروردگار پر مهر و محبتي!!

0/5 امتياز (0)